آکیتا (Akita)
در نژاد سگ هاآکیتا از چالش ها عقب نشینی نمیکند و به راحتی نمیترسد. در نتیجه آنها نگهبانان نترس و وفادار خانواده خود هستند، و اگر به طور صحیح آموزش ببینند و معاشرت کنند سگ هایی مهربان، محترم و سرگرم کننده هستند.
یک آکیتا به طور حتم ریزش موی زیادی خواهد داشت، و اگر شما یک آکیتا به خانه بیاورید ممکن است مجبور باشید در زمان های کم قطرات آب بجا مانده روی صورت او را پاک کنید. مطمئناً دارندگان این سگ باید برای برخی از تمیزکاریها آماده باشند. علاوه بر این، آنها تمایل زیادی به لجبازی دارند و علاقه زیادی هم به افراد غریبه ندارند. اگرچه این ویژگی ها میتوانند از ویژگی های خوب یک نگهبان باشد، اما اگر بخواهند با حیوانات یا افراد دیگر تعامل داشته باشند به یک مربی با تجربه احتیاج دارند.
گفته میشود سگ های این نژاد همراهانی وفادار هستند که برای زندگی به صاحب مناسب خود دلبسته میشوند و آنها را با عشق میپرستند. بنابراین، اگر شما و خانواده تان درگیر این موضوع هستید و به فکر پذیرش یک آکیتا هستید، یک دوست مادام العمر خواهید داشت که شما را نا امید نمیکند.
تمام حقایق و خصوصیات نژاد آکیتا (Akita) را در زیر مشاهده کنید!
خصوصیات نژاد آکیتا:
برخلاف باور عموم اندازه کوچک لزوماً یک سگ آپارتمانی نمی سازد سگهای کوچک زیادی هستند که بسیار پر انرژی تر و فعال تر از این هستند که در یک آپارتمان زندگی کنند. ساکت بودن، انرژی کم، نسبتا آرام بودن، و مودب بودن با سایر ساکنین، تمام خصوصیات خوب یک سگ آپارتمانی هستند.
سگهایی که برای زندگی در آپارتمان مناسب نیستند را مشاهده کنید.
به زبان ساده بعضی از سگها از سگهای دیگر راحت ترند، آنها بهتر آموزش می بینند و سخت گیر نیستند. آنها همچنین به اندازه کافی انعطاف پذیر هستند تا بتوانند از اشتباهات یا ناسازگاری های شما براحتی بگذرند.
مدیریت سگ هایی که حساسیت بالا، تفکر مستقل یا سرسختی دارند برای کسانی که برای اولین بار صاحب سگ میشوند بسیار دشوار است.
شما بهترین ترکیب خودتان را بدست میآورید اگر، اولین تجریه سگ داری تان را با یک محاسبه خوب در انتخاب شروع کنید.
اگر در زمینه سرپرستی یک سگ تازه کار هستید، در مورد نحوه آموزش سگ خود تحقیق کنید!
همچنین ممکن است بخواهید یک سگ بزرگسال را نیز به فرزندی قبول کنید چون کمتر نیاز به صرف وقت و انرژی دارند, در اینصورت با تهیه مکمل های باکیفیت برای مقابله با علائم آرتروز می توانید سگ بزرگتر خود را به خوبی در سنین پیری فعال نگه دارید.
برخی سگها نسبت به شرایط سخت حساسیت کمتری دارند. سگهای کم حساس که آسان گیر، بردبار و یا منعطف هم نامیده می شوند بهتر می توانند از عهده یک خانه پر سر و صدا، آشفته، یک صاحب پر سر و صداتر و بی برنامگی روزانه برآیند.
آیا بچه های کوچکی دارید! مهمانی های شام زیادی برگزار می کنید! در یک گاراژ بازی می کنید یا زندگی پر سر و صدایی را سپری می کنید؟ با یک سگ کم حساس زندگی کنید.
سگهایی که سطح حساسیت کمی دارند را مشاهده کنید
بعضی از نژاد ها ارتباط نزدیکی با خانواده خود برقرار می کنند و در صورت تنها ماندن توسط صاحبشان مستعد نگرانی و حتی وحشت هستند. یک سگ مضطرب می تواند بسیار مخرب باشد و از خود رفتار پارس کردن، غرزدن و جویدن نشان دهد. این نژادها هنگامی که یکی از اعضای خانواده در طول روز در خانه باشد یا اگر می تواند سگ را به محل کار خود ببرد، بهترین عملکرد را دارند.
نژادهایی با پوشش بسیار کوتاه یا چربی کم یا بدون چربی مانند نژاد سگهای تازی یا گری هوند در برابر سرما آسیب پذیر هستند. سگهایی که تحمل سرما در آنها کم است، باید در آب و هوای معتدل و در داخل خانه زندگی کنند و برای پیاده روی های سرد باید کاپشن یا ژاکت داشته باشند.
سگهایی که برای آب و هوای سرد مناسب نیستند را مشاهده کنید
سگهایی با پوشش ضخیم و دولایه در معرض هوای گرم بیشتر آسیب پذیر هستند. نژادهای با دماغ کوتاه مانند بولداگ یا پاگ نیز همینطور هستند، زیرا آنها نمی توانند نفس نفس بزنند تا خود را خنک کنند. اگر نژادی حساس به گرما می خواهید سگ شما باید در روزهای گرم یا مرطوب با شما در خانه بماند، و باید در مورد ورزش یا جنب و جوش سگ خود در گرما احتیاط بیشتری کنید.
سگهایی که برای هوای گرم مناسب نیستند را مشاهده کنید
بعضی از نژاد ها مستقل و گوشه گیر هستند، حتی اگر آنها از زمان تولگی با آن فرد بزرگ شده باشند. برخی دیگر با یک فرد بسیار صمیمی و پیوند میخورند و نسبت به دیگران بی تفاوت هستند و برخی دیگر بر سر تمام خانواده محبت می بارند. نژاد تنها عامل تاثیر گذار بر میزان داشتن محبت نیست, سگهایی که در داخل خانه و در اطراف افراد بزرگ شده اند با انسانها راحت ترند و راحتتر پیوند می خورند.
سگهای کم محبت با خانواده را مشاهده کنید
ملایم بودن با کودکان، مقاوم در مقابل بغل های محکم، و حفظ آرامش در مقابل دویدن و جیغ کشیدن کودکان همه خصوصیاتی هستند که باعث می شوند یک سگ بچه دوست باشد.
ممکن است از اینکه چه کسی در آن لیست قرار دارد تعجب کنید: بوکسورهایی با ظاهری خشن در نظر کودکان خوب قلمداد میشوند, همینطور که American Staffordshire Terrier ها اینگونه اند(که در واقع پیتبول محسوب میشوند). سگهای کوچک، ظریف و با روحیه تند مانند شی هوا هوا همیشه چندان دوستدار خانواده نیستند.
سگهایی که بچه دوست نیستند را مشاهده کنید
دقت داشته باشید همه سگها خصوصیات منحصربفرد خود را دارند و جمع بندی های ما کلیات آن نژاد است, و این تضمینی برای رفتار هر سگ نیست. سگها از هر نژادی می توانند با توجه به تجربیات گذشته شان با کودکان خوب باشند. آموزش در مورد چگونگی کنار آمدن با بچه ها
مهم نیست سگ شما از چه نژاد و با چه شخصیتی است, همه سگها فک قوی و دندان های تیز دارند و ممکن است در شرایط استرس زا گاز بگیرند.
کودکان و سگهای کوچک از هر نژاد همیشه باید تحت نظارت یک فرد بالغ قرار بگیرند و هرگز با هم، در این دوره تنها نمانند.
دوستی با سگ ها و دوستی با انسان دو چیز کاملاً متفاوت است. بعضی از سگها ممکن است به سگهای دیگر حمله کنند یا سعی در تسلط آنها داشته باشند حتی اگر آنها با انسان ها خوب رفتار می کنند، برخی دیگر بازی کردن با سگ های دیگر را به جنگ ترجیح می دهند، و بعضی ها دم می چرخانند و می دوند.
نژاد تنها عامل این رفتارها نیست .
سگ هایی که تا ۶ یا ۸ ماهگی با سگهای هم سن و سال و مادر خود بزرگ شده اند و زمان زیادی را با بازی با توله سگهای دیگر گذرانده اند مهارت های اجتماعی بهتری در مقایسه با سگهای دیگر دارند.
پرورش سگی که سگهای دیگر را دوست دارد
سگهایی که چندان دوستدار سگ نیستند را مشاهده کنید
سگهای غریبه دوست با دم تکان دادن و ناز کردن از مهمانان استقبال می کنند. اما مابقی سگها خجالتی، بی تفاوت، یا حتی پرخاشگر هستند. با این حال مهم نیست که از چه نژادی هستند، سگی که در تولگی با انواع انسان ها از نظر سن، اندازه و اشکال مختلف معاشرت داشته در بزرگسالی به غریبه ها پاسخ بهتری می دهند. باید در نظر داشته باشید که حتی سگهای با معاشرت بهتر هم باید همچنان در اجتماعات حضور داشته باشند تا در این روند تغییری رخ ندهد.
سگهایی که با غریبه ها کمتر دوست هستند را مشاهده کنید.
اگر قصد دارید خانه خود را با یک سگ شریک شوید، شما باید با برخی از موهای سگ روی لباس و خانه خود کنار بیایید. با این حال، ریزش در نژادها بسیار متفاوت است. موی برخی از سگها در طول سال ریخته میشود، برخی به صورت فصلی ریزش پیدا میکنند، برخی هر دو را با هم دارند, و بعضی دیگر به سختی ریزش مو دارند. اگر شما کمی وسواسی هستید باید یک نژاد کم ریزش را انتخاب کنید یا استاندارد های خود را تغییر دهید.
برای دانستن بیشتر در مورد ریزش موی سگ این مطلب را بخوانید.
سگهایی که ریزش بسیار کمی دارند را مشاهده کنید
سگهای مستعد آبریزش ممکن است لکه هایی از آب بینی و دهان خود را روی دست یا بدن شما جا بگذارند و لکه های مرطوب نیز برای سلام کردن به شما روی لباس تان حاضر میشوند.
اگر مشکل خاصی با بزاق دهان ندارید که بسیار خوب، اما اگر شما یک فرد وسواسی هستید ممکن است بخواهید یک نژاد با نرخ پایین در بخش آبریزش را انتخاب کنید.
سگهایی که نرخ آبریزش بالایی ندارند را مشاهده کنید.
بعضی از سگها، سگهای به اصطلاح “برس بکش و برو” هستند یعنی سریع و راحت آراسته می شوند.
برخی دیگر نیاز به استحمام مرتب, ریز ریز مرتب کردن با فاصله زمانی کم، و سایر نظافت ها برای تمیز و سالم نگه داشته شدن دارند.
دقت کنید که آیا وقت برای سگی که نیاز به نظافت زیاد دارد را دارید؟ یا مبلغی برای انجام آن کارها به شخص دیگری پرداخت میکنید یا خیر؟!
سگهایی که نیاز به نظافت بیشتر دارند را مشاهده کنید
به دلیل شیوه های نادرست تولید مثل، برخی نژادها مستعد ابتلا به برخی مشکلات بهداشتی ژنتیکی هستند، اما دقت داشته باشید این بدان معنی نیست که هر سگ از این نژاد به این بیماری ها مبتلا خواهد شد. این فقط به این معنی است که آنها در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
اگر در حال به سرپرستی گرفتن توله سگی هستید، بهتر است بفهمید کدام بیماری های ژنتیکی در نژادی که به آن علاقه دارید شایع است. همچنین ممکن است بخواهید بپرسید که آیا در پناهگاهی که سگ مورد نظرتان در آنجا هست اطلاعاتی در مورد سلامت جسمی والدین توله سگ شما یا برادران یا خواهران آن وجود دارد!؟
بسیاری از مشکلات سلامتی, مربوط به گوارش و مسائل روده است. افزودن مکمل های معتبر برای هضم غذا می تواند به حیوان خانگی شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشد و سلامت کلی آنها را بهبود بخشد.
سگهایی که بیشتر در معرض مشکلات سلامتی هستند را مشاهده کنید
بعضی از نژادها اشتیاق و تمایل زیادی دارند که به راحتی وزن بگیرند. مانند انسانها در سگها نیز اضافه وزن می تواند باعث بروز مشکلات سلامتی در سگ شود. اگر نژادی را انتخاب میکنید که مستعد اضافه وزن است, شما باید رفتارتان را کنترل کنید و اطمینان حاصل کنید که آنها به اندازه کافی ورزش می کنند.
همچنین وعده های غذایی آنها را به اندازه های مشخص و معین در نظر بگیرید و نگذارید غذا همیشه در اختیار سگ تان باشد.
از دامپزشک تان در مورد رژیم غذایی سگ تان بپرسید و مواردی که برای تغذیه سگ شما توصیه می کنند تا وزن خوب و بدن سالم داشته باشد را رعایت کنید.
اگر سگ شما مشکلات معده دارد افزودن مکمل های هضم غذای معتبر و تایید شده می تواند به سگ شما کمک کند تا احساس بهتری داشته باشد و سلامت کلی او را بهبود بخشد.
سگها در همه اندازه ها وجود دارند, از کوچکترین سگ سان جهان که در فارسی به شی هواهوا، چی واوا یا شی واوا میشناسند، تا گریت دن یا دانمارکی بزرگ.
اینکه یک سگ چقدر فضا را اشغال می کند، عامل اصلی در تصمیم گیری در مورد سازگاری آنها با شما و فضای زندگی شما است. نژادهای بزرگ سگ ممکن است قدرتمند و ترسناک به نظر برسند، اما برخی از آنها فوق العاده شیرین هستند! نگاهی بیندازید و سگ با سایز مناسب خود را پیدا کنید!
بسیاری از سگهای بزرگتر مستعد مسائل مشترک هستند، جویدنی هایی که به افزایش سلامت مفاصل کمک میکند را پیدا کنید.
سگهای سایز متوسط را مشاهده کنید
سگهای سایز کوچک را مشاهده کنید
سگهای با قابلیت یادگیری آسان در ایجاد ارتباط و فرم دادن و منسجم کردن ذهن خود بین شنیدن دستور(مانند “بشین”)، عمل کردن(“نشستن”) و نتیجه(“انجام شدن کامل رفتار”) با سرعت بالا ماهرترند.
سگهای دیگر به زمان، صبر، و تکرار بیشتری برای آموزش و تمرین احتیاج دارند.
بسیاری از نژادها باهوش هستند اما در هنگام آموزش به این جمله می اندیشند که “با انجام این کار چه چیزی نصیب ما میشود؟”
در این صورت شما باید از پاداش ها و بازی ها استفاده کنید تا به آنها یاد دهید که می خواهید درخواست های شما را برآورده کنند.
سگهایی که سخت آموزش می بینند را مشاهده کنید
سگها برای انجام کارهایی که به تصمیم گیری، هوش، و تمرکز نیاز دارند مانند گله داری، نیاز به تمرین مغز خود دارند، درست همانطور که سگهایی که برای دویدن در طول روز پرورش داده شدهاند باید بدن خود را ورزش دهند. اگر تحریک ذهنی لازم را نداشته باشند، آنها کار خودشان را میکنند و معمولا کارهایی است که شما آن را نمیخواهید، مثل کندن و جویدن.
آموزش اطاعت پذیری و اسباب بازی های تعاملی سگ روش های خوبی برای تمرین مغز سگ است. مانند ورزش، انجام دستورات، جستجو کردن و رهایی دادن.
سگهایی که هوش کمتری دارند را مشاهده کنید.
در بیشتر نژادها در دوران تولگی سگ این عمل رایج است، و در نژادهای رتریور در همه سنین.
اصطلاح گاز گاز کردن به معنی دندان زدن و ادای جویدن به شکل بازی کردن است. (یک گزش نرم و کاملاً بدون درد که پوست را سوراخ نمیکند)
سگهایی که گاز گاز می کنند از این عمل برای نگهداشتن و همچنین جمع کردن اعضای خانواده انسانی خود استفاده میکنند. که بهتر است به آنها آموزش داده شود تا یاد بگیرند این کار را روی اسباب بازی های جویدنی خود امتحان کنند نه روی انسان ها.
این نژاد ها واقعا از یک بازی جویدنی یا جویدن یک اسباب بازی خوب که با خوراکی پر شده است لذت میبرند.
سگهایی که برای شکار پرورش یافته اند, مانند تریرها، تمایل ذاتی به تعقیب کردن دارند (و گاهی اوقات کشتن). هر چیزی که جنب و جوش کند، مانند گربه ها، سنجاب ها، و حتی شاید ماشینها میتواند غریزه آنها را تحریک کند.
سگهایی که دوست دارند تعقیب کنند هنگامی که بیرون از منزل هستند باید قلاده داشته باشند یا در یک منطقه محصور نگهداری شوند، برای حصار نیز شما به یک حصار بلند و مطمئن نیاز دارید.
برای مثال نژادهایی که در اصل برای شکار پرندگان استفاده می شدند معمولا پرندگان را تعقیب نمی کردند, اما هنگامی که پرندگان در حال پرواز بودند تمام حواس شان به پرندگان بود.
سگهایی که پتانسیل شکار دارند را مشاهده کنید.
برخی از نژادها نسبت به نژادهای دیگر ساکتتر هستند. هنگام انتخاب نژاد به این موضوع توجه کنید که سگ مورد نظر شما معمولا چقدر با پارسکردن یا زوزهکشیدن سروصدا ایجاد میکند. اگر به یک سگ شکاری فکر میکنید، صدای آنها را چطور می بینید!؟ یک زوزه موزیکال! یا یک صدای دیوانهکننده!
اگر به فکر یک نگهبان هستید، یک شهر پر از آدمهای غریبه و مرموز دارید، آیا سگتان را روی تنظیمات هشدار آپارتمان قرار میدهید!؟ آیا شما در خانههایی با محدودیت صدا زندگی میکنید؟ آیا در نزدیکی خود همسایه دارید؟
در این صورت ممکن است بخواهید سگ ساکتتری انتخاب کنید.
فهرست سگهایی که ساکت و آرام هستند را مشاهده کنید.
برخی نژادها از نژاد های دیگر دارای روحیه آزادتری هستند، سگهای شمال اروپا مانند هاسکی سیبرین برای رفتن به مسافت های طولانی پرورش یافتهاند، و این شانس هم به آنها داده شده است. آنها پس از مشاهده هر چیزی که علاقه آنها را به خود جلب کند به سمتش پرواز می کنند.
بسیاری از سگهای شکاری یا باید بینی خود را دنبال کنند، یا آن خرگوشی را که به سمتی فرار کرد. حتی اگر این کار به معنای پشت سرگذاشتن شما باشد.
سگهایی کمتر مستعد سرگردانشدن هستند را مشاهده کنید.
سگهای پرانرژی همیشه آماده و منتظر اقدام هستند، در اصل پرورش یافته اند تا همواره کارهای سگ گونه انجام دهند. مانند قایم باشک بازی یا شکار کردن، یا جمع و جور کردن گله. آنها توان و انرژی لازم برای به پایان رساندن عالی یک روز تماما کاری را دارند. آنها به مقدار قابل توجهی ورزش و تحریک ذهنی نیاز دارند. و همچنین بیشتر دوست دارند وقت خود را در جنب و جوش کردن، پریدن، بازی کردن، و جستجو کردن و یافتن رد پاهای جدید صرف کنند.
سگهای کم انرژی هم مانند یک کیسه سیبزمینی دوستدار چرت زدن و دراز کشیدن به دور از اتفاقات روز هستند.
هنگام انتخاب نژاد، سطح فعالیت و شیوه زندگی خود را در نظر بگیرید. و به این فکر کنید که به چیزی دست می یابید، یک سگ شاد و چابک، یک سگ پر انرژی، یک سگ پر قدرت، یا یک سگ کم تحرک.
سگهایی که انرژی کمی دارند را مشاهده کنید.
یک سگ قوی و زورمند هم ممکن است انرژی بالایی داشته باشد هم نه, اما هر کاری که انجام میدهد را با قدرت انجام میدهد. آنها بند قلاده را میکشند (تا زمانیکه به آنها آموزش بدهید که این کار را نکنند), سعی میکند موانع را کنار بزند, و با برداشتن لقمه های بزرگ غذا بخورد و بنوشد (بطور غیرمودبانه و غیرعادی). این رفتار تمرین بسیار زیادی می طلبد تا به یک رفتار و شخصیت خوب تبدیل شود. و ممکن است بهترین انتخاب برای هم خانه بودن با کودکان یا سالمندان نیز نباشد.
از طرف دیگر، یک سگ با سرسختی کم ، رویکرد فروتنانه تری نسبت به زندگی دارد.
سگهایی با سرسختی کم را مشاهده کنید.
بعضی از نژاد ها با یک پیاده روی عصر گاهی آهسته در اطراف حال خوبی پیدا می کنند و نیاز به ورزش را برطرف میکنند، برخی دیگر به ورزش شدید روزانه نیاز دارند، مخصوصاً آنهایی که در اصل برای کارهای با تحرک فیزیکی بالا ساخته شده اند، مانند گله داری یا شکار.
بدون ورزش کافی، این نژادها ممکن است دچار اضافه وزن شوند و همچنین انرژی فرو خورده خود را از راه هایی که دوست ندارید تخلیه کنند. مانند پارس کردن، جویدن، و کندن.
نژادهایی که به ورزش زیادی احتیاج دارند، برای فضای آزاد، افراد فعال، و افرادی که علاقمند هستند سگهای خود را برای رقابت در ورزش های سگهای پرانرژی آموزش دهند مناسب هستند.
حتی سگ های مسن هم نیاز به ورزش دارند و این می تواند به مقابله با علائم آرتروز و سایر مشکلات وابسته به سن کمک کند.
سگهایی که به تمرین زیاد نیاز ندارند را مشاهده کنید.
بعضی از سگ ها توله سگهای همیشگی هستند، همیشه برای بازی التماس میکنند. در حالی که دیگران جدی تر و کم تحرک هستند.
اگرچه توله سگ بازیگوش به نظر دوست داشتنی است، اما در نظر بگیرید که می خواهید هر روز چند بازی واکشی یا رفتن و آوردن بازی کنید! و اینکه آیا شما بچه دارید؟ یا سگ دیگری که می تواند به عنوان همبازی سگ باشد؟
همچنین ممکن است بخواهید یک سگ پیرتر را به فرزندی قبول کنید، افراد سالخورده هم می توانند تا سنین پیری بازیگوشی داشته باشند اما تقاضای کمتری برای بازی نسبت به سگ های جوان داشته باشند.
سگهایی که کمتر بازیگوشی دارند را مشاهده کنید.
اطلاعات پایه:
گروه نژادی سگ: سگ های کار
قد: ۶۱ الی ۷۱ سانتیمتر از شانه
وزن: ۳۱ الی ۵۹ کیلوگرم
طول عمر: ۱۰ الی ۱۲ سال
اطلاعات بیشتر در مورد نژاد آکیتا:
آکیتا یک سگ بزرگ و جسور با ظاهری کاملاً قدرتمند است: سر بزرگ در مقابل چشم های مثلثی و کوچک، با حالتی مطمئن. حضور یک آکیتای قدرتمند به عنوان یک عامل بازدارنده برای کسانی که باعث دردسر می شوند کافی است. این نژاد به وفاداری بی دریغ به صاحبانشان شهرت دارد، و به طرز شگفت انگیزی می توانند با اعضای خانواده خوب و مهربان باشند. یک محافظ عاشق را تصور کنید که شما را از یک اتاق به اتاق دیگر دنبال می کند، که گویی کل مأموریت او در زندگی صرفاً خدمت به شماست.
آکیتا شجاع، و به طور طبیعی یک نگهبان خانواده است. سرسخت و خود خواسته است که از هیچ چالشی عقب نشینی نخواهد کرد. آنها معمولاً پارس نمی کنند مگر اینکه دلیل خوبی داشته باشد، اما صدای آنها بلند است، غرغر می کنند، زیر لب شکایت می کنند و غر می زنند. برخی از صاحبان می گویند که آکیتا زیر لب غر می زند و به نظر می رسد که با خود صحبت می کنند، در حالی که دیگران می گویند آكیتا نظر خود را درباره همه موارد، از نحوه بارگیری ماشین ظرفشویی گرفته تا زمان خواباندن بچه ها، ارائه می دهد.
در حالی که این ویژگی های جذاب “صحبت کردن” در خانواده به نمایش گذاشته می شود، آکیتا اغلب از مهمانان دور و ساکت است. اگرچه آنها اگر صاحبشان در خانه باشد به اندازه کافی از مهمان خانه استقبال می کنند، اما آنها به طور طبیعی نسبت به غریبه ها احتیاط می کنند.
معاشرت با توله سگ آکیتا با قرار گرفتن در معرض بیشتر دوستان، می تواند به نرم شدن احتیاط آنها کمک کند. اگرچه یک آکیتا همیشه یک آکیتا خواهد بود – حضوری با وقار و هوشیار، نه یک حیوان مهمانی.
یکی از صفات بارز آکیتا دهان زدن است، آکیتا دوست دارد وسایل را در دهان بگیرد و این شامل دست شما نیز می شود. این یک عمل پرخاشگری نیست، بلکه صرفاً یک روش آکیتایی برای برقراری ارتباط با کسانی است که آنها را دوست دارد. آنها ممکن است شما را به سمت بند خود هدایت کنند زیرا میخواهند مثلاً قدم بزنند یا به ایده های دیگری که به ذهن هوشمندشان میآید، عمل کنند.
بسیاری از مالکان شیفته دهان زدن آکیتا هستند، اما اگر این کار را آزار دهنده می دانید ، به راحتی می توانید به آکیتا کاری دهید که شامل حمل چیزی باشد، تا آن را در دهان بگیرد.
آکیتا همچنین با عادت های نظافتی زیادش خود را غیرعادی نشان می دهد و اغلب بدن خود را مانند گربه می لیسد. و این تنها ویژگی “گربه ای” آنها نیست: آنها مانند یک ببر، طعمه های خود را در سکوت، و با بدنی متمایل به پایین و نزدیک به زمین دنبال می کنند. آکیتا سگی نیست که قبل از شروع عمل هشدار غرغر کند یا پارس کند.
آکیتای ۴۵ کیلویی و بیشتر، قدرت عضلانی زیادی دارد. یک نژاد غالب است و می خواهد بر شما مسلط شود. بنابراین آموزش مناسب ضروری است و آموزش باید توسط مالک انجام شود. از آنجا که آکیا بسیار صادقانه و وفادار است, نباید پیوند بین صاحب و سگ، تحت تاثیر مربی و تمریناتش قرار گیرد، و شکسته شود.
قبل از پذیرش آکیتا، صرف وقت برای تحقیق در مورد آموزش این نژاد خاص بسیار مهم است. آکیتاها به روش های سخت آموزشی پاسخ خوبی نمی دهند، پس آموزش شما باید محترمانه و با تشویق باشد. اگر آموزش شما محترمانه باشد، سگ نیز به نوبه خود به شما احترام می گذارد.
اما آمادگی این را داشته باشید که آموزش آکیتا بیشتر از نژادهای دیگر طول بکشد. گرچه آکیتا از هوش بالایی برخوردار است، اما اراده سرسختانه بخشی از شخصیت آنهاست، که می تواند در آموزش اختلال ایجاد کند، و باعث طولانی تر شدن آن شود. یک آموزش خوب زمانی اتفاق میافتد که شما تمرین های زیادی قبل از آوردن یک آکیتا به خانه انجام داده باشید. آن یک نژاد ترسو نیست.
آکیتا با اراده و مصمم است، اما هم زمان پتانسیل اجتماعی شدن خوبی هم دارد. یک حیوان خانگی کاملا اجتماعی که احتیاج دارد وقت زیادی در کنار خانواده خود صرف کند. آنها به عنوان یک سگ آزاد در حیاط خلوتتان خوب عمل نمی کنند. در این نژاد همنشینی و وفاداری در کنار هم لازم هستند و بهترین عملکرد زمانی رخ می دهد که هر دوی اینها وجود داشته باشند.
این چیزی است که این نژاد میخواهد. اینكه آنها را وادار كنند در خارج از خانه و دور از مزایای هم نشینی با خانواده زندگی كنند، انكار اصل نژاد آكیتا است. یک آکیتای تنها و بی حوصله می تواند مخرب و پرخاشگر شود.
علاوه بر تمام ملاحظات دیگر، انتخاب آکیتا به معنی انتخاب یک مبارزه سرسختانه است که شما یک طرف آن ایستاده اید. این بحث بین استاندارد ژاپنی با آمریکایی برای این نژاد تقسیم بندی شده است.
آکیتای ژاپنی به طور قابل توجهی کوچکتر از آکیتای امریکایی است، هم از نظر قد و هم از نظر وزن(حدودا ۱۳ کیلوگرم یا بیشتر). سر روباه مانند آنها با سر پهن تر نژاد آمریکایی متفاوت است. آکیتای ژاپنی دارای چشمانی بادامی شکل است، در حالی که چشمان آکیتای آمریکایی مثلثی است.
ماسک سیاه در صورت آکیتای امریکایی نمود بیشتری دارد، و در آکیتای ژاپنی بیشتر رنگ سفید دیده میشود. مهارت های طبیعی شکار آکیتا به خوبی به فعالیت های دیگر او است. آنها همچنین می توانند دستیار شکارچیان پرندگان باشند و شکار آنها را برایشان بیاورند. آنها در ردیابی مهارت دارند و حرکات گربه مانند، آنها را در استعداد چابکی مستعد میکند.
تاریخچه نژاد آکیتا:
نام آکیتا از شهرآکیتا در شمال ژاپن گرفته شده است، جایی که معتقدند این نژاد از آنجا نشات گرفته است. موجودیت شناخته شده آکیتا به سال های ۱۶۰۰ برمی گردد، زمانی که این نژاد از سلطنت ژاپن محافظت میکرد و برای شکار مرغ و شکارهای بزرگ(از جمله خرس) استفاده میشد.
این نژاد شجاع توسط زنی با قد و قامت کوچک به آمریکا معرفی شد: هلن کلر. ژاپنی ها برای هلن کلر بسیار احترام قائل بودند و او را به شیبویو بردند تا مجسمه هاچیکو(سگی که به دلیل وفاداری خود در دهه ۱۹۲۰ به شهرت جهانی رسید) را، در شهر آکیتا به او نشان دهد. صاحب هاچیکو، یک استاد، هر روز ساعت ۳ بعد از ظهر از محل کار خود باز می گشت، و سگ فداکارش هر روز در ایستگاه قطار به استقبال او میرفت.
وقتی پروفسور درگذشت، هاچیکوی وفادار تا ۱۰ سال بعد، تا روز مرگش به این کار ادامه داد.
وقتی هلن کلر تمایل خود را برای داشتن یک آکیتا ابراز کرد، به او یک توله سگ هدیه دادند، و آن اولین آکیتایی بود که به آمریکا رفت. کلر از آوردن این سگ (به نام “کامیکازی”) بسیار خوشحال شد اما وقتی سگش در سنین جوانی، از بیماری distemper درگذشت بسیار ناراحت شد.
دولت ژاپن با شنیدن این خبر رسماً برادر بزرگ تر “كامیكازی” را به او اهدا كرد. بعداً كلر نوشت كه كاميكازی “فرشته ای در خز” بوده و نژاد آكيتا “لطيف، همراه, وفادار و با اعتماد بنفس” بود.
پس از جنگ جهانی دوم، نظامیان آمریکایی که در ژاپن مستقر بودند، آکیتا های بیشتری را به امریکا آوردند. “توماس بوید” با تولید اولین آکیتا در سال ۱۹۵۶، این نژاد را در امریکا پرورش و رشد داد. آكیتای آمریكایی سرانجام به یك سگ نیرومندتر از آكیتای ژاپنی تبدیل شد، و به همین دلیل برای بسیاری ارزش داشت.
اما هنوز کسانی بودند که می خواستند به استاندارد ژاپن وفادار بمانند. این انشعاب باعث نبردی چندین دهه ای شد که منجر به تاخیر در پذیرش توسط باشگاه حیوانات اهلی آمریکایی شد. سرانجام، در سال ۱۹۷۲ ، AKC آكیتا را پذیرفت، اما این اختلاف هنوز هم وجود دارد و موجب نگرانی طرفداران آكیتا از هر دو گروه شده است.
آنچه که هرگز مورد بحث نیست، ترکیب تاریخی و معروف آکیتا از بی باکی و وفاداری است. در برهه ای از زمان, این صفات در باغ وحش لندن مورد آزمایش قرار گرفتند، زمانی که توله ببر سوماتری یتیم شد. نگهبانان باغ وحش برای تربیت توله نیاز به کمک ویژه داشتند و آنها توله سگ آکیتا را برای این کار مهم انتخاب کردند.
آنها میدانستند که آکیتا ترس نخواهد داشت و میتواند بازی هایی را انجام دهد که به بچه ببر کمک کند تا دروس لازم زندگی را بیاموزد. علاوه بر این، خز متراکم آکیتا از او در برابر پنجه های تیز محافظت میکند، و وفاداری ذاتی توله سگ به همبازی اش، همراهی و محافظت مطلوب از توله سرگردان و یتیم را فراهم میکند.
آکیتا در این نقش با موفقیت خدمت کرد و وقتی ببر تقریباً به بزرگسالی رسید، از کار خود بازنشسته شد. آکیتا سگی است که واقعاً نترس، و کاملاً با اعتماد به نفس است و ارادت بی پروایی به خانواده از خود نشان خواهد داد.
اندازه نژاد آکیتا:
سایز نر ها ۲۶ تا ۲۸ اینچ(۶۶ تا ۷۱ سانتیمتر) و وزن آنها ۸۵ تا ۱۳۰ پوند(۳۸ تا ۵۹ کیلوگرم) است. وزن ماده ها ۲۴ تا ۲۶ اینچ(۶۰ تا ۶۶ سانتیمتر) و وزن آنها ۷۰ تا ۱۱۰ پوند(۳۱ تا ۵۰ کیلوگرم) است.
شخصیت نژاد آکیتا:
آکیتا سگی جسور و با اراده است، طبیعتاً نسبت به غریبه ها احتیاط می کند اما به خانواده خود بسیار وفادار است. آنها هوشیار، باهوش و شجاع هستند. آنها نسبت به سگ های دیگر تمایل به پرخاشگری دارند، به خصوص نسبت به سگ هایی از جنس خودشان. آنها برای خانواده هایی که می خواهند فقط یک سگ داشته باشند مناسب هستند.
آکیتا، با خانواده بسیار دوست است و بازیگوشی می کند. آنها از همراهی خانواده خود لذت میبرند و میخواهند در کارهای روزمره شرکت کنند. آنها بسیار دهانی هستند(سگهایی که دوست دارند وسایل را در دهان خود بگیرند) و از حمل اسباب بازی و وسایل خانه لذت می برند. علی رغم این اعتقاد رایج که آنها هرگز پارس نمیکنند، در واقع پر سر و صدا هستند، و معروف است که غر می زنند، ناله می کنند – و بله، اگر اعتقاد داشته باشند که شرایط این امر را اقتضا می کند، پارس هم می کنند.
آگاه باشید، شخصیت قوی آکیتا می تواند برای آموزش به آن طاقت فرسا باشد. آنها ترسو نیستند و برای کسانی که برای بار اول صاحب سگ می شوند مناسب نیستند. آنها به مالکی احتیاج دارند که بتواند به طور محکم و با اقتدار نظم و قانون را به صورتی مهربانانه فراهم کند.
فعالیت برای این نژاد فعال بسیار ضروری است. آنها به ورزش زیاد نیاز دارند تا از کسالت و رفتار مخرب جلوگیری کنند. آکیتا تمایل دارد که در صورت مجاز بودن، و در صورت عدم فعالیت کافی پرخاشگر شود.
آموزش آکیتا ضروری است و از همان کودکی معاشرت مناسب نیز ضروری است. به خاطر داشته باشید که این نژاد لجباز است، بنابراین صبر و حوصله بیشتری برای آموزش رفتار های مناسب این سگ لازم است.
سلامتی و بیماری های نژاد آکیتا:
آکیتاها به طور کلی سالم هستند، اما مانند همه نژادهای سگ مستعد ابتلا به برخی شرایط و بیماری ها هستند. گلدن ممکن است به هیچ یک از این بیماری ها دچار نشود یا به همه و یا به برخی از آنها دچار شود، اما اگر قصد نگهداری از این نژاد را دارید باید از آنها آگاهی داشته باشید.
اگر در حال خرید توله سگ هستید، یک پرورش دهنده خوب پیدا کنید که به شما اجازه مشاهده مشخصات والدین توله سگ را بدهد. مجوزهای بهداشتی ثابت می کنند که یک سگ برای موارد خاص چک شده است یا خیر.
دیسپلازی مفصل ران:
یک شکل گیری غیر طبیعی از مفصل ران که می تواند باعث درد و لنگی شود. این یک بیماری ارثی است که استخوان ران به خوبی در داخل مفصل رانی قرار نمی گیرد. برخی از سگها روی یک یا هر دو پای عقب خود احساس درد و لنگی را نشان می دهند اما برخی دیگر این علائم را از خود نشان نمی دهند و به صورت چشمی قابل مشاهده نیست. (عکس برداری با اشعه ایکس مطمئن ترین راه برای مشخص شدن اسن مشکل است).
پیچ خوردگی معده – ولوولوس (Gastric Dilatation-Volvulus):
که معمولاً نفخ نامیده می شود، این یکی از تهدیدات زندگی سگهای بزرگ با سینه ای فراخ است. به خصوص اگر آنها یک وعده غذایی زیاد را سریع و همچنین با آب فراوان خورده باشند، یا اینکه بعد از غذا خوردن تمرین یا ورزش کرده باشند. نفخ شکم هنگامی اتفاق می افتد که معده با گاز یا هوا پرشده و سپس اصطلاحا پیچ خوردگی بوجود می آید.
در این حالت سگ قادر به آروغ زدن یا استفراغ نیست تا از شر هوای اضافی معده خود خلاص شود. جریان خون به قلب دچار مشکل می شود، فشار خون پایین می آید و سگ شوکه می شود. بدون توجه فوری پزشکی سگ حتی ممکن است بمیرد.
اگر مشاهده می کنید که شکم سگ شما باد کرده است به نفخ مشکوک شوید. به شدت آب دهان او ریزش پیدا می کند، و اوق زدن بدون استفراغ یا بالا آوردن. همچنین ممکن است آنها بی قرار، افسرده، بی حال، و ضعیف به نظر بیایند اما ضربان قلب آنها تند بزند.
اگر این علائم را مشاهده کردید، هر چه زودتر سگ خود را به دامپزشک برسانید.
کم کاری تیروئید (Hypothyroidism):
این نوعی اختلال در غده تیروئید است که تصور می شود باعث ایجاد بیماری هایی مانند صرع، ریزش مو، چاقی، بی حالی، لکه های تیره روی پوست و سایر بیماری های پوستی می شود. با دارو و رژیم غذایی درمان میشود.
آتروفی شبکیه پیشرونده (PRA):
PRA یک اختلال تحلیل برنده چشم است. که باعث از دست دادن گیرنده های نوری پشت چشم می شود و در نهایت موجب نابینایی میگردد. PRA سالها قبل از اینکه سگ علائم نابینای از خود نشان دهد قابل تشخیص است.
خوشبختانه سگها می توانند از حواس دیگر خود برای جبران نابینایی استفاده کنند و یک سگ نابینا هم می تواند یک زندگی شاد برای خود بسازد. فقط در این صورت وسایل منزل خود را که او به جایگاه آنها عادت کرده است زیاد جابه جا نکنید.
پرورش دهندگان معتبر و مسئولیت پذیر، چشم سگهای خود را سالانه توسط چشم پزشک دامپزشکی معاینه و تایید می کنند.
آدنیت چربی (SA):
یک مشکل جدی در آکیتاس است، تشخیص این وضعیت ژنتیکی دشوار است و اغلب با کم کاری تیروئید، آلرژی، و سایر موارد اشتباه گرفته می شود، وقتی سگی دچار SA می شود، غدد چربی پوست ملتهب می شوند (به دلایل نامعلوم) و در نهایت از بین می روند. این غدد به طور معمول سبوم تولید می کنند، ترشح چربی که از خشک شدن پوست جلوگیری می کند.
علائم معمولاً در سنین از یک تا پنج سالگی بروز می کند: سگهای مبتلا، به طور معمول پوست خشک و پوسته پوسته و ریزش مو در بالای سر، گردن و پشت دارند. سگهایی که به شدت آسیب دیده اند، همراه با عفونت های ثانویه پوستی، می توانند پوست ضخیم و بوی نامطبوع داشته باشند.
اگرچه این مشکل در درجه اول، مشکل زیبایی است، اما می تواند برای سگ ناراحت کننده باشد. دامپزشک در صورت مشکوک بودن به SA، نمونه برداری از پوست را انجام می دهد و سپس در مورد گزینه های مختلف درمان با شما صحبت خواهد کرد.
مراقبت و نگهداری:
وقتی آکیتا با خانواده خود زندگی می کند خوشبخت و فعال است. این نژاد،نژادی با فعالیت زیاد نیست، اما آنها نیاز به ورزش روزانه دارند. روزانه ۳۰ دقیقه تا یک ساعت برای یک آکیتا کافی است.
پیاده روی سریع، آهسته دویدن (برای یک سگ بزرگسال بالای دو سال)، و بازی کردن در حیاط فعالیت های است که آکیتا به آن علاقه دارد. اما با توجه به تمایل تهاجمی آکیتا به سگهای دیگر، بازدید از پارک سگ ها احتمالاً ایده خوبی نیست.
با توجه به هوش بالای این نژاد، یک روال متنوع داشته باشید. چیزی که شما دوست ندارید، یک آکیتا بی حوصله است. آکیتا را با فعالیت های خانوادگی همراه کنید و هر بار آنها را برای مدت طولانی تنها نگذارید چون این امر منجر به بروز مشکلات رفتاری مانند پارس، کندن، جویدن و پرخاشگری میشود.
حیاط محصور شده ایمن نیز مهم است، هم برای ایمنی آکیتا و هم برای امنیت غریبه هایی که ممکن است به اشتباه وارد زمین چمن شما شوند. اگرچه آنها در صورت حضور خانواده در خانه با بازدیدکنندگان پرخاشگر نیستند، اما در صورت عدم حضور صاحبان آنها، همه این شرایط پایان می یابد. آکیتا یک نگهبان وفادار است، و خانواده را در برابر هرگونه تهدیدی محافظت میکند.
هنگام پرورش آکیتا هنگامی که آن یک توله است باید مراقبت ویژه ای داشت. این سگها در سنین چهار تا هفت ماهگی بسیار سریع رشد می کنند و این باعث حساس شدن آنها در برابر اختلالات استخوانی میشود.
آنها در یک رژیم غذایی با کیفیت و کم کالری به رشد متناسب می رسند و رشد سریع آنها از بین می رود. علاوه بر این، اجازه ندهید توله سگ آکیتای شما روی زمین های سخت بدود و بازی کند. بازی طبیعی روی چمن خوب است.
تا حداقل دو سالگی سگ و تشکیل کامل مفاصل، از پرش اجباری یا آهسته دویدن بر روی سطوح سخت خودداری کنید (کلاسهای چابکی توله سگ، با جهش های یک اینچی، خوب هستند)
تغذیه آکیتا:
مقدار روزانه توصیه شده: ۳ تا ۵ فنجان غذای خشک با کیفیت بالا در روز است. مقدار مصرف سگ شما بستگی به اندازه، سن، ساختار، متابولیسم و میزان فعالیت آن دارد. سگ ها مانند انسان ها هر کدام منحصر بفرد هستند، و همه آنها به طور یکسان به غذا نیاز ندارند. و طبیعی است که یک سگ فعال نسبت به یک سگ تنبل بیشتر به غذا نیاز دارد.
میزان تغذیه سگ به کیفیت غذای خریداری شده نیز بستگی دارد. هرچه غذای سگ کیفیت بهتری داشته باشد و سگ شما را بهتر تغذیه کند، مقدار کمتری از آن را باید در کاسه سگ خود بگنجانید. غذایشان را اندازه گیری کنید و سعی کنید دو بار در روز غذا بخورند و در فاصله بین دو غذا نیز ظرف غذایشان روی زمین نماند تا همیشه غذا در دسترسشان نباشد.
رفتار آکیتا باکودکان و دیگر حیوانات خانگی:
بزرگسالان همیشه باید بر تعاملات بین سگها و بچه ها نظارت داشته باشند و این به ویژه در مورد این نژاد بیشتر صدق می کند. هیچ کودکی نمی تواند یک سرپرست و همبازی وفادارتر از یک آکیتا داشته باشد، اما رفتار یک آکیتا با بدرفتاری میتواند به رفتاری پرخاشگرایانه تبدیل شود و حتی ممکن است زندگی کودک شما را به خطر بیندازد.
ضروری است که به کودکان آموزش داده شود در تمام تعاملات خود با سگ ها با احترام و مهربان باشند.
بازی بین سگها و بچه ها همیشه باید تحت کنترل باشد، حتی در مورد سگ های کاملاً آموزش دیده. مانند هر نژاد دیگر، شما همیشه باید به کودکان نحوه نزدیک شدن و لمس سگ ها را بیاموزید. و همیشه بر هرگونه تعامل بین سگها و کودکان خردسال نظارت داشته باشید تا از گزیدگی کودک یا کشیدن گوش یا دم سگ جلوگیری شود.
به کودک خود بیاموزید هرگز در هنگام غذا خوردن به سگی نزدیک نشود یا سعی نکند غذای سگ را با خود ببرد. هیچ وقت نباید هیچ سگی را تحت نظارت یک كودك خردسال نگه داشت. همه سگها و کودکان نیاز دارند تا یاد بگیرند که با یکدیگر کنار بیایند و به یکدیگر احترام بگذارند و در کنار هم ایمن باشند.
همانطور که گفته شد، آکیتا برای خانواده هایی با فرزندان بزرگتر مناسب است. با این حال، آنها معمولاً باید در خانه ای که فقط یک حیوان خانگی میخواهند زندگی کنند، زیرا آنها میتوانند نسبت به سگهای دیگر پرخاشگر باشند و در صورت عدم آموزش صحیح سایر حیوانات خانگی را تعقیب یا مجروح کنند.