بیماری دیستمپر

دلایل:

سگهایی که به ویروس دیستمپر آلوده شده اند بسیار عفونی هستند. این ویروس در کلیه ترشحات بدن وجود دارد، در درجه اول با استفاده از ذرات معلق در هوا از طریق تنفس، آلوده شدن سگ های مبتلا نشده را آسان می کند. این بیماری اغلب در توله سگهای بین شش تا 12 هفتگی که واکسینه نشده اند ظاهر می شود. از آنجایی که آنتی بادی های محافظتی که از مادرشان دریافت کرده اند در نهایت برای جلوگیری از عفونت در حد بسیار پایین قرار دارد بیشتر مستعد ابتلا به این ویروس هستند. سگهای دیگر تنها تهدید نیستند – دیستمپر در طبیعت معمول است، بنابراین بسیاری از راکون ها، روباه ها و راسو ها آلوده هستند. تماس با مدفوع این حیوانات به راحتی باعث شیوع بیماری می‌شود.

چه زمانی باید به دامپزشک مراجعه کنید؟

در ابتدا، علائم ممکن است خفیف باشد. با پیشرفتش, دیستمپر به مغز حمله می کند و باعث بروز علائم عصبی می شود. اگر هر یک از این علائم را مشاهده کردید, بدون در نظر گرفتن سن سگ، باید حتما به دامپزشک مراجعه کنید:

مرحله اول:

• تب 39 تا 42 درجه (به یاد داشته باشید ، دمای طبیعی یک سگ بین 38  تا 39 درجه است)
• ترشحات آبکی از چشم و بینی
• افسردگی و بی حالی
• از دست دادن اشتها
• ترشحات ضخیم و زرد از چشم و بینی
• سرفه خشک
• تاول چرکین روی شکم
• استفراغ
• اسهال

مرحله دوم:

• به راه افتادن آب دهان
• تکان خوردن سر
• لرزش فک
• علائم تشنج مانند زمین خوردن ، لگد زدن غیرقابل کنترل به پا
• کوری ظاهری
• گیجی
• لرزش عضلانی ریتمیک (معمولاً گردن و سر را تحت تأثیر قرار می دهد) ، ابتدا با سرعت حدود 60 بار در یک دقیقه هنگام استراحت یا خوابیدن و بعداً ممکن است در تمام اوقات رخ دهد.
• پوستی ضخیم و شاخ شاخ روی بینی و پینه روی پاها

مرحله بعدی چیست؟

دیستمپر را نمی توان درمان کرد. درمان می‌تواند به سیستم ایمنی سگ کمک کند تا پاسخ بهتری ایجاد کند، یا علائم را بیاموزد. سگهایی که به مرحله دوم رسیده اند در معرض خطر بسیار بیشتری برای مرگ هستند. دامپزشک شما ممکن است موارد زیر را تجویز کند:

• آنتی بیوتیک ها: برای جلوگیری از عفونت ثانویه است.
• مایعات داخل وریدی: برای رفع کم آبی است.
• سایر داروهای تجویز شده: اینها ممکن است اسهال، استفراغ یا تشنج را کنترل کنند.

موفقیت این روشهای درمانی عمدتا به سن سگ بستگی دارد و اینکه شما چقدر سریع اقدام می‌کنید. دیستمپر مانند آنفلوآنزا، با قدرت های مختلفی وجود دارد، اما واکسن در برابر همه آنها موثر است. نکته مهم این است که آیا سگ شما واکسینه شده است؟ بله، اما هرچند بسیار نادر است, ولی باز هم ممکن است یک سگ واکسینه شده نیز آلوده شود.

برخی از سگ ها خود به خود بهبود می یابند، اما صاحبان آنها هرگز نباید با این بیماری رویکرد مشاهده و انتظار را پیش بگیرند.
با این حال، بیماری دیستمپر شبیه به سرخک است: اگر سگ شما بهبود یابد، به طور طبیعی در برابر حمله دوم ایمن خواهد بود و دیگر مسری نیست.

جلوگیری از دیستمپر:

هیچ سگی نباید از بیماری دیستمپر بمیرد. توله سگ خود را واکسینه کنید. اکثر دامپزشکان توصیه می‌کنند این کار را در پنج یا شش هفتگی، یا اندکی پس از از شیر گرفتن انجام دهند. (مطمئن شوید که این کار قبل از آوردن توله سگ جدید به خانه برای ملاقات با سگهای دیگر انجام شده باشد). اگر شما یک سگ را به فرزند خواندگی قبول کرده اید، از مرکز نگهداری آن بپرسید، آیا به آن واکسن دیستمپر زده اند یا خیر؟ آنها موظف اند این کار را انجام دهند و به یاد داشته باشید که واکسن ها ایمنی طولانی مدت ایجاد می‌کنند نه ایمنی دائمی. سگ شما باید واکسن را بطور سالیانه دریافت کند تا از ایمنی او مطمئن باشید.